In de orgelbank
Orgel en Keyboard 1991 nummer 2 Maandag 15 April 1991 Door de aanschaf van een groter orgel kwamen we ook in het bezit van een orgelbank met opbergvak. Wat was ik daar blij mee. Voorbij was de tijd van de rondslingerende bladmuziek en de stapel lesboeken bovenop het orgel. 'Voortaan", zo waarschuwde ik mijn gezinsleden, "dient alles keurig opgeborgen te worden in de orgelbank. Alleen die boeken waaruit gestudeerd wordt, ik herhaal: alleen die boeken mogen op het orgel staan." Het gezin beloofde medewerking en hielp zelfs ijverig mee de muziekboeken bij elkaar te zoeken. Zo ontstonden er al gauw diverse stapels lesboeken. Bladmuziek, waarvan we het bestaan vergeten waren, kwam tevoorschijn. De boeken werden keurig geordend, zo was er bij voorbeeld een stapeltje Van Alles wat (zang-, trompet- en blokfluitoefeningen). De afdeling orgelmuziek bestond uit een flinke verzameling klassieke en populaire muziek. De stapel populair bleek hoger dan de stapel klassiek. Dus werd 'populair' in tweeën gesplitst. De boeken waar nog regelmatig uit gespeeld werd, moesten boven in de orgelbank liggen. De allereerste lesboeken konden onderin en werden soort bij soort bij elkaar gelegd, keurig op volgorde. Ach, die eerste lesboeken. Onze zoon Jeroen van 15 volgt ook orgelles, en bij het weerzien van de beginboeken werden hij en ik overvallen door nostalgie. "Ken je dit nog?" vroeg ik en speelde 'Kum Ba Yah' en het bekende 'Du, du liegst mir im Herzen'. 'Weet je nog?" vroeg Jeroen, en bracht swingend 'Beautiful Dreamer', 'Red river valley' en 'In the shade of the old apple tree ten gehore. Tot mijn schrik begon hij toen aan ‘When the Saints go marchin in'. Jeroen was nog maar zes jaar toen hij dat lied al uit zijn hoofd kon spelen, en hij deed dat vaak. In allerlei variaties kregen wij 'O, when the Saints' voorgeschoteld. Tenslotte kon ik dit lied niet meer horen en het zelf instuderen was er helemaal niet bij.Vorig jaar heb ik mijn eerste lesboek nog een poosje uitgeleend aan Stefan, een vriend van Jeroen. Dat kwam zo: Stefan was nogal gek op ons orgel. Zijn ouders moedigden die muzikale belangstelling wel aan, maar toen Stefan de wens te kennen gaf ook een elektronisch orgel te willen, werden de wenkbrauwen gefronst. Ruimtegebrek bleek namelijk een bezwaar te zijn. Dat obstakel werd uit de weg geruimd door Stefans voorstel om dan een keyboard aan te schaffen. Jeroen werd om advies gevraagd betreffende kwaliteit en kostenaspect. Nu heeft Jeroen niet veel verstand van keyboards, maar toch gaf hij een goede raad: "Heel goed kijken naar de mogelijkheden van het instrument en ook goed luisteren of de klank je bevalt", zo sprak hij. 'Dus vooral níet een goedkoop simpel ding kopen, want daar ben je zo op uitgespeeld.", voegde hij daar aan toe. Stefan en zijn ouders volgden die raad op en er werd een goed instrument gekocht, compleet met lesboeken. Jammer genoeg ging Stefan niet op keyboardles. Zijn ouders waren bang dat dat ten koste zou gaan van zijn schoolprestaties. Ook de sport nam veel tijd in beslag. Stefan probeerde dus met zelfstudie zijn keyboard te bespelen. Maar hoe gaat dat? Er is geen stok achter de deur die voor regelmatig studeren zorgt. En er is niemand die je op je fouten wijst. Ondanks Stefans enthousiasme en leergierigheid maakte hij niet veel vorderingen. Toen bood ik mijn hulp aan. Want keyboardlessen door een bevoegd leraar waren voor Stefan dan niet weggelegd, wat advies van een zesdejaars orgelleerlinge mocht wel. De eerste keren kwam Stefan bij ons thuis, maar dat werkte niet want jan en alleman bemoeide zich met de 'lessen'. Wij weken dus uit naar Stefans huis en daar maakte ik voor het eerst kennis met een keyboard. Ik moet zeggen dat klank en mogelijkheden van het instrument me zeer goed bevielen. Er waren slechts twee dingen waar ik aan wennen moest. Want soms kwam er 'zomaar' een begeleiding uit het keyboard. Had ik weer zonder het te merken een of ander knopje aangeraakt. Het ontbreken van het voetpedaal was ook iets waar ik erg aan wennen moest, maar dat gemis werd natuurlijk mede veroorzaakt door het werken met orgelboeken. Daarom bleef ik Stefans ouders adviseren een bevoegd keyboardleraar te zoeken.
Vier maanden zijn Stefan en ik met de lessen bezig geweest. Het vergde veel inspanning van ons beiden. Ook heb ik gemerkt dat muziekles, in welke vorm dan ook, engelengeduld van me vergt. Ik ben geen engel. En meestal heb ik ook niet veel geduld. Behalve als het om muziekles gaat. lk vond het dan ook jammer, toen het zomervakantie werd en Stefan mijn eerste lesboek kwam terugbrengen. Voorlopig was het gebeurd met de 'lessen', en na de zomervakantie zou hij wel verder zien, zei hij. Stefan heeft liet lesboek na de vakantie niet weer opgehaald, dus ik vermoed dat hij tegenwoordig keyboardlessen volgt.
Mijn eerste lesboek ligt nu onder de andere lesboeken in de orgelbank. Daarnaast ligt de stapel 'populair', die we regelmatig op zondag te voorschijn halen. Want wat is leuker dan op zondagmiddag lekker te musiceren. Wij doen dat graag. Muziek hebben we in overvloed. Het is nu ruim een jaar geleden dat wij in het bezit kwamen van ons groot theaterorgel plus bank-met-opbergvak. Er is bladmuziek bijgekomen. En dat nieuwe stapeltje ligt bovenop het orgel. Want hoe vaak ik die boeken ook opruim, steeds worden ze weer tevoorschijn gehaald en na gebruik blijven ze op het orgel liggen. "Ze zijn nog te nieuw", begrijp ik, na vele mislukte pogingen tot opruimen. En ik laat het maar zo, want hoe graag ik de boeken ook in de orgelbank wil, dat ze gebruikt worden vind ik veel belangrijker.
Dini
In de orgelbank
Door de aanschaf van een groter orgel kwamen we ook in het bezit van een orgelbank met opbergvak. Wat was ik daar blij mee. Voorbij was de tijd van de rondslingerende bladmuziek en de stapel lesboeken bovenop het orgel. 'Voortaan", zo waarschuwde ik mijn gezinsleden, "dient alles keurig opgeborgen te worden in de orgelbank. Alleen die boeken waaruit gestudeerd wordt, ik herhaal: alleen die boeken mogen op het orgel staan." Het gezin beloofde medewerking en hielp zelfs ijverig mee de muziekboeken bij elkaar te zoeken. Zo ontstonden er al gauw diverse stapels lesboeken. Bladmuziek, waarvan we het bestaan vergeten waren, kwam tevoorschijn. De boeken werden keurig geordend, zo was er bij voorbeeld een stapeltje Van Alles wat (zang-, trompet- en blokfluitoefeningen). De afdeling orgelmuziek bestond uit een flinke verzameling klassieke en populaire muziek. De stapel populair bleek hoger dan de stapel klassiek. Dus werd 'populair' in tweeën gesplitst. De boeken waar nog regelmatig uit gespeeld werd, moesten boven in de orgelbank liggen. De allereerste lesboeken konden onderin en werden soort bij soort bij elkaar gelegd, keurig op volgorde. Ach, die eerste lesboeken. Onze zoon Jeroen van 15 volgt ook orgelles, en bij het weerzien van de beginboeken werden hij en ik overvallen door nostalgie. "Ken je dit nog?" vroeg ik en speelde 'Kum Ba Yah' en het bekende 'Du, du liegst mir im Herzen'. 'Weet je nog?" vroeg Jeroen, en bracht swingend 'Beautiful Dreamer', 'Red river valley' en 'In the shade of the old apple tree ten gehore. Tot mijn schrik begon hij toen aan ‘When the Saints go marchin in'. Jeroen was nog maar zes jaar toen hij dat lied al uit zijn hoofd kon spelen, en hij deed dat vaak. In allerlei variaties kregen wij 'O, when the Saints' voorgeschoteld. Tenslotte kon ik dit lied niet meer horen en het zelf instuderen was er helemaal niet bij.
Vorig jaar heb ik mijn eerste lesboek nog een poosje uitgeleend aan Stefan, een vriend van Jeroen. Dat kwam zo: Stefan was nogal gek op ons orgel. Zijn ouders moedigden die muzikale belangstelling wel aan, maar toen Stefan de wens te kennen gaf ook een elektronisch orgel te willen, werden de wenkbrauwen gefronst. Ruimtegebrek bleek namelijk een bezwaar te zijn. Dat obstakel werd uit de weg geruimd door Stefans voorstel om dan een keyboard aan te schaffen. Jeroen werd om advies gevraagd betreffende kwaliteit en kostenaspect. Nu heeft Jeroen niet veel verstand van keyboards, maar toch gaf hij een goede raad: "Heel goed kijken naar de mogelijkheden van het instrument en ook goed luisteren of de klank je bevalt", zo sprak hij. 'Dus vooral níet een goedkoop simpel ding kopen, want daar ben je zo op uitgespeeld.", voegde hij daar aan toe. Stefan en zijn ouders volgden die raad op en er werd een goed instrument gekocht, compleet met lesboeken. Jammer genoeg ging Stefan niet op keyboardles. Zijn ouders waren bang dat dat ten koste zou gaan van zijn schoolprestaties. Ook de sport nam veel tijd in beslag. Stefan probeerde dus met zelfstudie zijn keyboard te bespelen. Maar hoe gaat dat? Er is geen stok achter de deur die voor regelmatig studeren zorgt. En er is niemand die je op je fouten wijst. Ondanks Stefans enthousiasme en leergierigheid maakte hij niet veel vorderingen. Toen bood ik mijn hulp aan. Want keyboardlessen door een bevoegd leraar waren voor Stefan dan niet weggelegd, wat advies van een zesdejaars orgelleerlinge mocht wel. De eerste keren kwam Stefan bij ons thuis, maar dat werkte niet want jan en alleman bemoeide zich met de 'lessen'. Wij weken dus uit naar Stefans huis en daar maakte ik voor het eerst kennis met een keyboard. Ik moet zeggen dat klank en mogelijkheden van het instrument me zeer goed bevielen. Er waren slechts twee dingen waar ik aan wennen moest. Want soms kwam er 'zomaar' een begeleiding uit het keyboard. Had ik weer zonder het te merken een of ander knopje aangeraakt. Het ontbreken van het voetpedaal was ook iets waar ik erg aan wennen moest, maar dat gemis werd natuurlijk mede veroorzaakt door het werken met orgelboeken. Daarom bleef ik Stefans ouders adviseren een bevoegd keyboardleraar te zoeken.
Vier maanden zijn Stefan en ik met de lessen bezig geweest. Het vergde veel inspanning van ons beiden. Ook heb ik gemerkt dat muziekles, in welke vorm dan ook, engelengeduld van me vergt. Ik ben geen engel. En meestal heb ik ook niet veel geduld. Behalve als het om muziekles gaat. lk vond het dan ook jammer, toen het zomervakantie werd en Stefan mijn eerste lesboek kwam terugbrengen. Voorlopig was het gebeurd met de 'lessen', en na de zomervakantie zou hij wel verder zien, zei hij. Stefan heeft liet lesboek na de vakantie niet weer opgehaald, dus ik vermoed dat hij tegenwoordig keyboardlessen volgt.
Mijn eerste lesboek ligt nu onder de andere lesboeken in de orgelbank. Daarnaast ligt de stapel 'populair', die we regelmatig op zondag te voorschijn halen. Want wat is leuker dan op zondagmiddag lekker te musiceren. Wij doen dat graag. Muziek hebben we in overvloed. Het is nu ruim een jaar geleden dat wij in het bezit kwamen van ons groot theaterorgel plus bank-met-opbergvak. Er is bladmuziek bijgekomen. En dat nieuwe stapeltje ligt bovenop het orgel. Want hoe vaak ik die boeken ook opruim, steeds worden ze weer tevoorschijn gehaald en na gebruik blijven ze op het orgel liggen. "Ze zijn nog te nieuw", begrijp ik, na vele mislukte pogingen tot opruimen. En ik laat het maar zo, want hoe graag ik de boeken ook in de orgelbank wil, dat ze gebruikt worden vind ik veel belangrijker.
Dini