Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« In de trein | Home | Wreed »

Hoop

gepubliceerd in "Effe luchte" nieuwsbrief Exodus Vrijdag 10 April 2015 Ik belde met Hans, en na de begroeting viel ik meteen met de deur in huis: "Hans, ik ga een stukje schrijven voor 'Effe luchte' en ik wil het over jou hebben, vind je dat goed?"

Hans vond dat prima, en toen we verder praatten over de inhoud van het stuk waren we meteen in het verleden. Toen ik jaren geleden voor het eerst met Hans in contact kwam zat hij in Suriname vast vanwege drugsmokkel. Hij schreef destijds voor de straatkrant over zijn verblijf in de cel. Bizarre verhalen waar men kippenvel van kreeg. Hij vroeg in die stukjes ook om post en ik was een van de velen die hem regelmatig een brief of een kaart stuurde. Toen hij weer terug was in ons land wilde ik hem interviewen voor een artikel over zijn leven. Dus spraken we af in de leeszaal van de bibliotheek in zijn stad. En ik schreef een artikel, maar ik was er niet tevreden mee. Zeker, er was een begin, een midden en een slot. Maar toch was het niet compleet. Ik wilde weten hoe het verder met hem zou gaan, hoe hij zijn bestaan weer ging opbouwen. En ik wilde graag een artikel met een mooi, happy end. Inclusief de boodschap dat het dus mogelijk is om na een langdurig verblijf in de cel een nieuw leven te beginnen. De eerste tijd na zijn terugkeer uit Suriname bleef ik op de hoogte van zijn reilen en zeilen. Tijdens stadswandelingen, slenteren langs de zee en zelfs tijdens museumbezoeken vertelde hij over zijn dagelijks leven. Het viel niet mee. Vooral het vinden van een baan bleef getob. En werk, dat was het allerbelangrijkste. Niet eens om het geld, maar om nuttig bezig te zijn. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo hard zijn best heeft gedaan om werk te vinden. Soms was er een enthousiast telefoontje. Hij had een baan! Maar later hoorde ik dan weer dat die baan toch om vage redenen niet was doorgegaan.

Langzaam verwaterde ons contact. Op een gegeven moment hoorde ik helemaal niets meer, en zijn telefoonnummer klopte niet langer. Hans leek van de wereld verdwenen. Pas na lange tijd hoorde ik via via dat hij op Martinique in de gevangenis zat, opnieuw vanwege drugssmokkel. Ik stuurde een kaartje. Hij schreef terug. De spijt en schaamte spatten van het papier. Toch hielden we contact en na een paar jaar kwam hij terug naar Nederland en meldde zich meteen bij de politie. Er waren openstaande boetes waarvoor hij nog enkele weken moest vastzitten. Hij kwam terecht in de gevangenis waar ik bezoekvrijwilligster ben. En het was daar in de bezoekzaal dat we elkaar na jaren weer ontmoetten. In de weken dat hij vastzat nam de geestelijk verzorgster contact op met Exodus. Toen hij vrij kwam ging hij naar een ander deel van het land om daar met hulp van Exodus een nieuw leven op te bouwen.

Dat een nieuw bestaan opbouwen niet gemakkelijk is spreekt voor zich. Het is een kwestie van ups en downs. Van vallen en weer opstaan. Toen ik Hans belde om te vragen of ik voor "Effe luchte" over hem mocht schrijven zei hij aan het eind van ons gesprek: "Vergeet niet in je artikel te vermelden dat er altijd hoop is voor iemand in en na detentie. Er is altijd kans op een nieuw begin en een beter leven, vooral door goede nazorg en begeleiding. Niemand hoeft de hoop te verliezen."


 

Design and implementation by Focusys