Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Onder invloed | Home | Zelf denken »

Het verhaal van Toby

Donderdag 19 April 2018 Een aantal jaren geleden haalden wij Toby uit een kattenopvang op het platteland. Toby is een mooie ex-kater, en erg lief en aanhalig. Toby kwam dus van het platteland en kon er niet tegen om opgesloten te zijn. Hij krabde zich kaal, zelfs zo erg dat hij aan de prednison moest. Het was dus zaak hem zo snel mogelijk uit de opvang te halen. Ondanks zijn plattelandsverleden, aardde hij goed bij ons en in de stad en was geliefd bij verschillende buren. Hij was veel buiten en bleef wel eens een nachtje weg, maar hij kwam altijd weer terug. Tot de lente kwam. Hij was toen al meer dan een jaar bij ons. Toen kwam hij na een nacht buiten niet terug. We begrepen er niets van. Hij woonde al een jaar bij ons, waarom zou hij nu weglopen? We gingen zoeken, en verscheidene buren zochten mee. Na een week of vier kwam er een telefoontje. "Ik denk dat wij uw kat hier hebben," zei een mevrouw. Zij was zo aardig geweest op internet te speuren naar een vermiste kat met het uiterlijk van Toby, en niet te ver van onze straat. En hij was het. Aangelopen in een naastgelegen wijk. Dolgelukkig namen we hem mee naar huis. Maar na een poosje verdween hij weer. Opnieuw liep ik roepend door onze wijk en de naastgelegen wijken. Geen Toby. Maar toen, na maanden, weer een telefoontje. En hij was het. Aan de rand van de stad, bij het water en grasland, daar was hij bij iemand naar binnen gegaan. In eerste instantie dachten de mensen die daar woonden dat hij uit een auto gezette kat was. En dat terwijl ik avond na avond tevergeefs naar hem had gezocht, die hele lange zomer. Roepend en rinkelend met mijn sleutelbos, want dat geluid kende hij. Hij was trouwens niet de enige kat die op een rinkelde sleutelbos reageerde. Regelmatig kwam er een andere kat naar mij toe gerend. Die dan net zoals ik teleurgesteld was omdat we niet bij elkaar hoorden, al vonden we elkaar nog zo aardig.
De mensen bij wie Toby was komen aanlopen wisten dus niets van mijn vruchteloze zoektochten. Zij hadden echt gedacht dat onze Toby een uit een auto gezet afdankertje was.
Blij namen we hem weer mee naar huis. We probeerden hem een poosje binnen te houden, en toen dat echt niet meer ging, rende hij weer terug naar het huis bij het water en het groen. Ik weet niet meer hoe vaak we hem na die eerste keer daar hebben opgehaald. Binnenhouden was echt geen optie. Dan werd hij stapelgek. We snapten hem wel. Hij was immers een plattelandskat, hij wilde de ruimte en niet een stadsstraat met veel verkeer en weinig groen. Maar de weg naar zijn zelf gekozen woning was gevaarlijk. Hij moest steeds een drukke autoweg oversteken. Tenslotte zeiden de mensen bij wie hij wilde wonen, dat hij daar mocht blijven tot we een ander adres hadden gevonden. Want dit heen en weer gedoe kon echt niet langer. Het was veel te gevaarlijk.

Via de kattenopvang vonden we een uiteindelijk een nieuw tehuis op het platteland. Daar woont hij nu nog, in die groene oneindige ruimte. Muizen en mollen maken zich uit de pootjes als Toby in de buurt is, want hij jaagt op alles wat maar beweegt. Hij heeft een goed kosthuis, met lieve baasjes, en is gelukkig. Ik mis deze bijzondere en eigenzinnige kat nog steeds. Maar toch was ons besluit om afstand te doen van Toby het beste wat we voor hem konden doen. Toby is op zijn plek, daar op het platteland. En inmiddels hebben wij een andere asielkat geadopteerd. Floris, een voormalige zwerfkat die waarschijnlijk tijdens zijn zwerftijd zoveel heeft meegemaakt dat hij nu niet meer naar buiten durft. Een schat van een bejaarde kat, die graag laat merken zielsgelukkig te zijn met zijn plaats in ons huis. Dierenwelzijn in optima forma.
 

Design and implementation by Focusys