An die Musik
Bancorama 1998 nummer 1 Zondag 15 Februari 1998 Op een kille winterdag zit ik met een stel vriendinnen aan de thee en aan de babbel. Hoe we op het onderwerp komen weet ik niet, maar opeens hebben we het over gelukkig zijn. Onze ideeën over geluk blijken overeen te komen. Gezondheid, bijvoorbeeld, vinden we allen zeer bevorderlijk voor het geluk. Het geluk van onze kinderen is ook belangrijk. Want als ons vlees en bloed niet gelukkig is, hoe kunnen wij moeders dat dan wel zijn, vragen we ons af. Geluk in de liefde is eveneens van belang voor ons welzijn. En arbeidsvreugde scoort ook hoog. Maar helaas, voor een paar van mijn vriendinnen betekent werk tegenwoordig zorgen en stress. Op "hun" bedrijf wordt stevig bezuinigd op personeel.Met als gevolg te hoge werkdruk, en veel mensen overspannen in de ziektewet. Je hoort dat veel, de laatste tijd. En al die patiënten kosten zo'n bedrijf handen vol geld. Wie legt mij nu eens uit waarom dat geld niet in meer personeel gestoken wordt. Meer mensen, minder stress, minder zieken. Dat lijkt mij nu zeer bevorderlijk voor het welzijn van bedrijf en werknemers.
Maar goed, mijn vriendinnen en ik hebben het dus over het grote geluk. Het geluk zit echter ook in kleine dingen. En zijn we het over het grote geluk op alle fronten eens, bij het kleine geluk komen de verschillen te voorschijn.
De een is gelukkig als ze een mooie film ziet, de ander wordt het van het schrijven van columns. Weer een ander krijgt een kick van kleding kopen, en er is ook iemand die haar ziel en zaligheid legt in het maken van aquarellen.
Toch blijkt er een overeenkomst te zijn: allen worden we gelukkig van muziek.
Van hakken en house houden we niet, maar voor de rest is het weer een kwestie van zoveel mensen zoveel zinnen. De Kast, Marco Borsato, de Beatles (nog steeds), en andere beroemde namen worden genoemd. En ik ben gelukkig niet de enige die van klassiek houdt. Sterker nog, een leven zonder klassieke muziek kunnen wij, klassieke muziekliefhebsters, ons haast niet voorstellen. Voor de anderen is dat moeilijk te begrijpen. Zij vinden die muziek "zwaar, saai en oubollig". Waarschijnlijk hebben ze ooit weleens iets klassieks beluisterd wat niet direct lekker in het gehoor lag. En onbekend maakt onbemind. Maar de orgelwerken van Händel, de pianosonates van Scarlatti, de vioolconcerten van Vivaldi... wat een gemis om die muziek niet te kennen.
En dan Mozart. Wie klassieke muziek wil leren luisteren kan volgens mij het best beginnen met muziek van Mozart. Hij heeft zoveel werk gecomponeerd waar je vrolijk van wordt, energie van krijgt en je tegelijkertijd ontspannen bij voelt. Niet alleen Mozart, ook Haydn, Liszt, Chopin, Beethoven en vele anderen hebben muziek gecomponeerd die je hart in beroering brengt. Maar de grootste componist aller tijden is Johann Sebastian Bach. Geen dag zonder Bach is mijn devies. Bachs muziek ontroert, vertedert, zorgt voor kippevel maar vooral voor geluk.
En dan is er nog Schubert.
De "koning van het lied." Meer dan zevenhonderd liederen heeft hij geschreven. Een van de mooiste
vind ik "An die Musik." Want de tekst van dit lied geeft de gevoelens weer van veel klassieke muziekliefhebbers :
An die Musik
Du holde Kunst, in wieviel grauen Stunden,
Wo mich des Lebens wilder Kreis umstrickt,
Hast du mein Herz zu warmer Lieb entzunden
Hast mich in eine bessre Welt entruckt
In eine bessre Welt entruckt
Oft hat ein Seufzer, deiner Harf entflossen,
ein susser, heiliger Akkord von dir Den Himmel bessrer Zeiten mir erschlossen,
Du holde Kunst, ich danke dir dafur,
Du holde Kunst, ich danke dir.
"Zwaar, saai en oubollig," noemen een paar van mijn vriendinnen klassieke muziek. Ik hoop dat ze ooit van mening veranderen, want ze weten echt niet wat ze missen. Zelfs dieren, zo hebben proeven bij varkens, kippen en koeien uitgewezen, voelen zich beter als ze naar Barokmuziek luisteren.
En klassieke muziek schijnt ook erg belangrijk te zijn voor de ontwikkeling van kinderen. Want uit onderzoek is gebleken dat als kinderen van jongs af naar klassieke muziek luisteren, ze later uitblinken in vakken als wiskunde en natuurwetenschappen en in het schaakspel. En dat is, naast het leren genieten van klassieke muziek, mooi meegenomen.
Dini Commandeur
BANCORAMA nr. 1 - 1998