« Bijstandsvrouwen | Home | De overeenkomst »

Muziek van Mozart

Kinderopvang 2000 nummer 1 Dinsdag 25 Januari 2000 Ze houden van zingen en van muziek. Daarom wordt er bij ons regelma­tig naar een ceedeetje met kinder­liedjes geluisterd. En uit volle borst meegezongen, natuurlijk.

Thuis luisteren Demi en Denzel ook veel naar muziek. Daar horen ze, ­naast kinder­liedjes, veel reggae, rythm and blues en popmu­ziek. Hun andere gastmoeder, tante Silla, is gek op aero­bicmu­ziek dus dat pik­ken ze ook mooi op. Tante Silla is aero­bicle­rares. En van zo'n tante leer je natuurlijk heel goed dansen.

Thuis en bij Silla is er dus veel gevarieerde muziek om naar te luisteren en om op te dansen. En een poosje geleden probeerde ík ze te interesse­ren voor míjn grote passie: klas­sieke mu­ziek. Klas­sieke muziek is niet alleen maar mooi. Uit onder­zoek is geble­ken dat het bij kinderen ook goed is voor het concen­tra­tie­vermogen. Klassieke muziek is heilzaam en rustgevend. Oké, met Wagner en Mahler moet je bij kleine kin­deren natuur­lijk niet aankomen. Maar Mozart, bijvoorbeeld, is zeer geschikt. Ik ken mensen die een huil­ba­by had­den. Het jon­ge­tje kalmeerde pas als er met hem door de kamer gelo­pen werd met rusti­ge Mo­zartmu­ziek op de achtergrond. De jongen is nu zes­tien en nog steeds een Mo­zart­bewonderaar. Maar niet ieder kind dat naar klas­sieke muziek luis­tert zal er later van hou­den. Onze beide zonen zijn met klassie­ke muziek opge­groeid. En hoe­wel Jeroen ook een lief­heb­ber is ge­worden, houdt Michiel alleen van rock. Voor Demi en Denzel was klassieke muziek totaal onbe­kend. Stom­ver­baasd waren ze toen ze voor het eerst Mo­zart hoor­den. Wat was dat nu voor vreem­de muziek?. "Vinden jullie het mooi?" vroeg ik hoop­vol. "Nee," zeiden ze. Maar toch begon Demi op de viool­klanken te dansen. Zo'n klein meisje, amper twee was ze. En terwijl ze deze muziek nog nooit had ge­hoord, paste ze zich feil­loos aan. Vol verwondering keek ik toe hoe dat hummel­tje het ritme volg­de. En hoe ze tenslot­te in de slotmaat haar dans eindig­de met een sierlijke bui­ging.

Demi's dansen was voor mij aanmoediging om regelmatig een lichtklassieke cd op te zetten. Ze begonnen het te waarde­ren, meende ik. En als ze erg druk aan het springen en dansen waren ge­weest, dan kwamen ze weer tot rust als ik even een clavecim­belmenuetje van Bach of een mandolineconcert van Vivaldi liet ho­ren.

Ze ontwikkelden zelfs een eigen smaak. Demi wou alleen naar in­stru­mentale muziek luisteren, terwijl Denzel gecharmeerd raakte van een sopraan-aria uit Händels opera Cleopatra.

Jammer genoeg duurde die belangstelling voor klassieke muziek niet lang. Want toen ik op een dag een piano­concert van Mozart wou laten horen, werd er heftig gepro­tes­teerd. 't Was uit met de waardering voor klassieke muziek. Ze wilden er niets meer van we­ten.

't Is dus helaas ook afgelopen met het heilza­me effect dat klassieke mu­ziek op de kinderen heeft. Maar ik heb één troost. We houden het dan wel weer alleen bij kinderliedjes, maar af en toe zin­gen Demi en Denzel een oud volksliedje dat ooit is be­werkt door Johann Christoph Friedrich Bach. En ook Wolf­gang Ama­deus Mozart heeft zijn talent losgelaten op dit Lied met Varia­ties. Ieder kindje en ieder volwassene kent dit lied. En als Demi en Denzel zon­der te beseffen dat het klassiek is, uit volle borst "Altijd is Kort­jakje ziek" ten gehore brengen, dan zin­gen ze dus toch nog Mozart.

Dini Commandeur