« Een goede zaak | Home | Voor herhaling vatbaa… »

Brief van William

Kinderopvang 2001 nummer 12 Dinsdag 25 December 2001

De post heeft een brief bezorgd uit de USA. Een brief van William. William is een van de Amerikaanse gevangenen met wie ik  correspondeer. Ondanks zijn zwaar bestaan is William altijd vol belangstelling voor ons, onze familie en onze dierbaren.

"How are Demi and Denzel?" vraagt hij deze keer. Leuk, die belangstelling voor mijn schatten. Dat wordt dus een extra lange antwoordbrief deze keer, met een uitgebreid Demi en Denzel verslag. Daar zal William blij mee zijn. Post uit de buiten­wereld verlicht zijn dag, schrijft hij vaak. En in deze donkere dagen voor kerst mag William wel wat meer licht hebben, vind ik. Ik ga hem schrijven hem dat Demi en Denzel nu alweer vijf jaar zijn. En dat ze sinds een jaar naar groep 1 van de basisschool gaan. Maar dat ze regelmatig, op vrije dagen en tussendoor, bij mij zijn. Ook vandaag heeft mama Jellie ze gebracht. En als ze haar hebben uitgezwaaid, halen ze een spel uit de kast. Want ze zijn gek op "spelletje doen". Na de spelletjes gaan we koffiedrinken en wordt er gebabbeld over het pretpark waar ze met papa en mama zijn geweest. Dat is alweer een poosje geleden, en ze hebben er ook al eens eerder over verteld. Maar ze gaan er graag nog even op door. Want Demi wilde toen in een of andere attractie, ze weten niet meer welke precies, maar dat mocht niet omdat ze nog veel te klein was. Na zoveel tijd zit haar dat nog een beetje dwars. Want ze is dol op pretparken en de attracties zijn haar niet gauw te eng. Nee, dit kleine meisje is niet snel ergens bang voor. Ze bezorgt mij weleens hartkloppingen als ze iets gevaarlijks doet. Zoals laatst toen ze plotseling als een koorddanseresje over ons smalle tuinmuurtje rende. Ze viel er niet af, maar toch moest het bij één keer blijven, ondanks alle protesten van haar kant. 

Het gastouderschap is best een mooi vak, maar de verant­woordelijkheid weegt soms zwaar.

Ze vertellen verder, nu over school. Ze gaan graag naar school, hoewel ze in het begin wel moesten wennen, omdat ze niet bij elkaar in de klas kwamen. Het is het beleid van de school kleutertweelingen te scheiden, zodat de kinderen elk hun eigen verhaal hebben als ze weer thuis zijn. Ik vraag naar de juffen. Hoe heten ze ook alweer? Denzel heeft juf Geertje. En Demi heeft twee juffen: Ellis en Mieke. Maar juf Ellis krijgt een baby en blijft voorlopig thuis, en daarom komt juf Christien. Alle juffen zijn erg lief, en Demi en Denzel hebben het dan ook erg naar hun zin op school. Ze hebben er pas een nieuw liedje geleerd. Denzel begint het luidkeels te zingen, en net als altijd draait hij tijdens het zingen swingend met zijn heupen.

"My little darlings zijn zo lief en zo leuk," zal ik William verder schrijven. "Ik heb met  Jellie afgesproken dat ik de volgende keer weer een recent fotootje naar je stuur, zodat je kunt zien hoe ze gegroeid zijn. Ook zal ik de kinderen vragen een tekening voor je te maken. En om jouw vraag hoe het met ze gaat nog even netjes te beantwoorden: het gaat met Demi en Denzel gelukkig héél goed, William. They are fine."

Dini Commandeur

Noot van de redactie:

De gastkinderen van Dini zijn “uit huis” en ook omdat “Kinderopvang” op een andere manier aandacht gaat besteden aan kleinschalige kinderopvang, was dit haar laatste column. Bedankt Dini!