Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Een nuttig tijdverdri… | Home | Kwestie van smaak »

Wie zelf muziek beoefent…

Orgel en Keyboard 1990 nummer 6 Zaterdag 15 December 1990 Een oud Chinees spreekwoord zegt: 'Wie geen muziek kent, is arm. Wie naar muziek luistert, bezit al iets. Maar wie zelf muziek beoefent, is rijk."

Zo'n gezegde spreekt mij zeer aan. Want ik voel me 'rijk' wanneer ik achter het orgel zit en muzieklessen hun vruchten afwerpen. Ik ben nogal een voorstander van muziekles. Natuurlijk, er zijn mensen die zonder lessen kunnen musiceren. Dat zijn de natuurtalenten, de mensen die zonder een noot te lezen de muziekkunst beoefenen. Mijn buurman Jan is zo’n talent. Hij speelde altijd piano, werkelijk schitterend. Vooral in de zomer kon ik, vanuit de tuin, daarvan meegenieten. Maar vorig jaar ruilde hij zijn piano in voor een ander instrument. Ik keek er eens naar en vroeg toen of dit nou een keyboard of een synthesizer was. Het bleek beide te zijn en nog meer. Dit veelzijdige instrument droeg de naam ‘workstation’. Jan was zeer in zijn schik met zijn nieuwe aanwinst. Het workstation wordt veelvuldig gebruikt. 't Is alleen jammer dat ik , door Jans gebruik van de hoofdtelefoon dat nauwelijks merk. Soms hoor ik wat, dan spits ik mijn oren en ja hoor: mijn buurman speelt de blues. Zonder een noot te lezen. Fantastisch! Maar laatst kwam Jan bij ons met een muziekblaadje en een bezorgd gezicht. Hij was namelijk gevraagd om iets op een bruiloft te spelen. De bladmuziek werd ruim op tijd afgeleverd, zodat hij alle gelegenheid had om te oefenen. Toen was het toch wel een handicap, het gebrek aan notenkennis. Samen met mijn man probeerde hij uit te vinden wat daar op papier stond. Mijn man is ook virtuoos achter de manualen, maar kan evenmin goed noten lezen. Ik hoorde hun probeersels een poosje aan en greep toen in. Het bleek de melodie van een mij bekend, eenvoudig kinderliedje te zijn. Ik wees de heren voorzichtig op de mogelijkheid muziekles te nemen, zodat problemen van deze aard verleden tijd kunnen worden. Maar tot op heden musiceren zij nog vrolijk zonder dat, mijns inziens, broodnodige onderricht.

Muziekles betekent meer dan alleen noten leren lezen. Tussen de bedrijven door leer je ook componisten kennen. En, heel belangrijk: je leert goed te luisteren naar muziek. In september was ik in Rotterdam op de muziekbeurs Music en Harmony. Daar sprak ik de eigenares van een muziekwinkel. Bij die muziekwinkel kan men ook orgel- en keyboardlessen volgen. En daar is veel belangstelling voor, vertelde die mevrouw. Vooral keyboardlessen zijn zeer in trek bij de jeugd. Want het blijkt dat veel jongens (meisjes, waar blijven jullie?) er van dromen om later in een band te spelen. Ik vind dat leuk, want zoals gezegd: ik propageer muziekles. Niemand kan je het resultaat van die lessen ooit weer afnemen.

Maar er is iets wat me zorgen baart. Zo nu en dan lees ik namelijk in de krant dat sommige gemeenten de subsidiekraan voor leerlingen van gemeentelijke muziekscholen aan het dichtdraaien zijn. Ik heb ouders en leerlingen gesproken die honderden guldens meer betalen dan vorig jaar. Er zijn leerlingen die daardoor gestopt zijn met de lessen. En dat is heel erg. Ook de prijzen van bladmuziek stijgen en stijgen. Zelf ben ik al maanden op zoek naar een boek met orgelkoralen. Stad en land heb ik voor dat boek afgebeld. Tenslotte kreeg ik te horen dat dat boek uit het vroegere Oost-Duitsland moest komen en de export van bladmuziek lag daar stil. “En als het weer binnenkomt”, zo waarschuwde men, "dan is dat boek waarschijnlijk wel tweemaal zo duur." Afke, mijn orgellerares, en ik hebben laatst over die duurdere lessen en prijsstijgingen een tijdje zitten tobben. 'Waar gaat dat heen? ", verzuchtten wij. "Als de mensen het niet meer hunnen betalen, waar blijft dan onze muziekcultuur? Denk eens aan al dat talent dat daardoor verloren gaat", huiverde Afke. "En denk eens aan al die mensen zoals ik, amateurs, die zoveel plezier van hun muzieklessen hebben", zei ik somber. Denk eens aan de jongens die ervan dromen om in een band te spelen. Wordt muziekonderricht net als vroeger weer elitair? Alsjeblieft niet! Iedereen die wil moet muziekles kunnen volgen. Het mooie Chinese spreekwoord krijgt anders een bittere bijbetekenis: wie rijk is, kan muziek beoefenen…



Dini

Gebruikte Tags:
 

Design and implementation by Focusys