Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Een warm welkom | Home | Met Mozart in de wolk… »

In de hemel zijn geen postzegels

Woensdag 02 November 2011 De vriendin met wie ik binnenkort naar Amerika ga stuurt een mailtje met de melding dat er een paar dagen voor ons vertrek een executie zal zijn in Florida. “Als hij een uitstel krijgt van een paar dagen, is er kans dat de executie plaatsvindt als wij er al zijn,“mailt ze. Ach hemel, dat zal dan wat worden. Want die vriendin en ik gaan niet alleen naar Amerika voor een vakantie maar ook om onze correspondentievrienden in Florida te bezoeken, en die zitten daar in de dodencel. Waarschijnlijk kennen ze de man die geëxecuteerd zal worden. Van anderen die op gevangenenbezoek zijn geweest tijdens “executiedagen” weet ik hoe gespannen de sfeer dan kan zijn in de bezoekruimtes. En we merken het zelf altijd aan de brieven. Er wordt nog regelmatig iemand geëxecuteerd in de VS, en Florida is niet de enige staat waar we penvrienden hebben. Het is altijd een donkere tijd voor de mannen als er een executie op komst is of net is geweest. Opbeurende brieven schrijven heeft dan geen zin. Ik vind dat trouwens ook niet zo passend. Maar laten weten dat je aan ze denkt doet altijd goed. Dus wordt er een extra brief of kaartje gestuurd. We hebben het er dit jaar druk mee gehad, met extra post sturen, de voorraad postzegels moest regelmatig worden bijgevuld. Nu is het dus weer zover en wordt er van alles in gang gezet.  De pers zal uitzoeken en uit de doeken doen waarom de man jaren geleden ter dood is veroordeeld. Als hij geluk heeft komen familieleden en vrienden op bezoek. Hij zal steunbetuigingen krijgen, kaarten via mensenrechtengroepen, of schrijfgroepen. Door die kaarten zal hij weten dat er in verschillende delen van de wereld aan hem wordt gedacht. Zijn advocaten zullen als het goed is keihard werken, en alles op alles zetten de executie niet door te laten gaan. En de bisschoppen van Florida zullen de gouverneur een brief schrijven en om barmhartigheid vragen. Ze hebben het al zo vaak gedaan maar er is nog nooit een leven gered door die brieven. Misschien moet er een nog hogere kerkelijke figuur aan te pas komen om eens contact met de gouverneur op te nemen. Misschien zou de paus weer eens langs moeten komen. Dat gebeurde in 1999 toen mijn penvriend Darrell in Missouri zou worden geëxecuteerd. Precies in de tijd dat Paus Johannes Paulus II in Amerika was. Die executie kwam beroerd uit want de paus greep bijna elke gelegenheid aan zich tegen de doodstraf uit te spreken. Dus werd Darrell’s dood uitgesteld, eerst moest de paus maar weer terug in Rome zijn. De paus regelde toen een persoonlijk gesprek met de gouverneur van Missouri. Daarna werd, uit respect voor de paus de straf van Darrell omgezet van doodstraf in levenslang. Ergo, men zou ook in Florida kunnen proberen een hogere kerkelijke functionaris naar de gouverneur te sturen. Of misschien zouden de bisschoppen tussen de demonstranten kunnen gaan staan die elke keer trouw komen opdraven als er een executie plaatsvindt. Maar waarschijnlijk mogen bisschoppen dat niet van hun superieuren. Hoewel hun grote baas daarboven het vast een goed idee zou vinden.
Al tijden was ik aan het nadenken over de bisschoppen en de brieven aan de gouverneur. Of bisschoppen in andere staten ook brieven sturen als er een executie op komst was, weet ik niet, maar van de bisschoppen in Florida was het me bekend. En ook dat die brieven paarlen voor de zwijnen waren, verspilde moeite. De bisschoppen moesten, net als de toenmalige paus in 1999 maar eens met de gouverneur om tafel vond ik. En met hulp van een van mijn collega’s van “Envelopes of Hope” (bemiddeling in het corresponderen met gevangenen) zocht ik de e-mailadressen van de betreffende bisdommen op.
Er gingen mailtjes naar Florida met mijn gedachten over de doodstraf, het verhaal van Darrell en de paus, en het voorstel het voorbeeld van de paus te volgen.
Dat de mailtjes waren aangekomen wist ik, en ik had ook om leesbevestiging gevraagd.
Vanuit de bisschoppelijke kantoren kwam in eerste instantie geen reactie, maar eigenlijk verwachtte ik dat ook niet. Ik keek er dan ook niet raar van op toen er een paar “niet-gelezen” berichten binnen kwamen. Van een paar andere gestuurde mailtjes kwam wel een leesbevestiging en verder geen reactie. Maar een vriendelijke secretaris stuurde namens een van de bisschoppen een mail terug en vertelde dat alle bisschoppen contact met de gouverneur hadden gehad over de ter doodveroordeelde en niets meer konden doen. Verder schreef hij dat de bisschoppen de gouverneur persoonlijk ieder jaar ontmoeten. Dan worden er diverse onderwerpen besproken en komt ook de doodstraf aan de orde.
Een paar dagen later kwam er nog een mailtje en dat was gedicteerd door een van de bisschoppen zelf. In dit mailtje werd meer op de zaak ingegaan, de bisschop vertelde wat hij zoal had geprobeerd om de gouverneur tot andere gedachten te brengen in verband met de executie, ‘and have publicly urged the Governor to “end the use of the death penalty in our state”.’ Ook schreef de bisschop dat hij zou bidden zowel voor de gouverneur als voor de man die geëxecuteerd zou worden.
Maar die gebeden waren al gauw niet meer nodig. Ook deze keer luisterde de gouverneur niet naar de bisschoppen. En weer waren de inspanningen van advocaten en mensenrechtenactivisten tevergeefs. Zo’n gouverneur, wat zou er in hem omgaan, als hij zijn handtekening zet? Of zou hij alleen aan de kiezers denken, aan het merendeel van de Amerikaanse bevolking die nog steeds voor de doodstraf is? De bisschoppen kunnen dus nog zo hard hun best doen, maar ook bij de volgende executie, deze maand dus, zullen hun brieven waarschijnlijk niets uithalen. Het volk wil wraak, en de gouverneur zal eerder naar het volk luisteren want een gouverneur let op kiezersstemmen. Maar misschien zou het inderdaad een idee zijn als de paus af en toe een retourtje Amerika ging boeken. Of nog beter: als zijn baas vanuit de hemel zou ingrijpen. Als de gouverneur een brief van boven zou krijgen met de boodschap dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met die executies, dat ‘an eye for an eye’ echt niet werkt. Het zou mooi zijn, zo’n brief van boven voor de gouverneur. Maar in de hemel zijn geen postzegels en daarboven houdt men zich blijkbaar ook niet met aardse zaken bezig. Het “doodstraf probleem” zal dus hier beneden moeten worden opgelost. En er is maar één oplossing: afschaffen.
 

Design and implementation by Focusys