Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Het ijs en de eenden | Home | Droomkind »

De honden van Rhodos

Dinsdag 13 Maart 2012
Een paar maanden geleden logeerde Suus bij ons, de beagle van mijn zus en zwager. Dat was leuk want Suus is een schatje, een blij hondje. Het was gezellig haar in huis te hebben. Ze bracht leven in de brouwerij, begroette ons altijd enthousiast als we even weg waren geweest, we speelden met haar, gingen wandelen, en ze hield de vloer schoon. Dat wil zeggen, dat elk kruimeltje dat op de grond viel meteen in haar bek verdween. Ze houdt heel veel van eten, vandaar. Naast haar obsessie voor eten en het schoonhouden van de vloer was wandelen een van haar hobby’s. Snuffelen in een voor haar onbekende omgeving, een paradijs vol nieuwe geuren, wat een feest voor het beagleneusje. Suus is een “mensenhond.” Houdt ervan om aangehaald te worden en toont overvloedig haar hondenliefde voor de mens, of men dat nu waardeert of niet. Maar kwam ik mensen tegen die zelf een beagle in huis hadden, dan was het altijd goed. Zij apprecieerden haar warme begroetingen. En ook was er dan altijd een gesprek hoe leuk beagles wel niet zijn, op het luisteren na dan. Want hoe leergierig deze hondjes ook zijn, ze zijn regelmatig Oost-Indisch doof. Maar Suus viel veel te leren en verstopspelletjes doen vond ze prachtig. Een hondenkoekje of een kauwbotje, ze wist het feilloos te vinden en dat duurde nooit lang. Tijdens wandelingen volgde ze soms een spoor, zo geconcentreerd, van haar omgeving merkte ze dan niets. “Wij moeten leren van de dieren, hoezeer ze lust scheppen in het bestaan. Kijk naar een snuffelende hond.” Zei de schrijver Luc Delafortrie ooit. We kunnen inderdaad leren van een snuffelende hond, al was het alleen maar om de tijd te nemen voor iets wat leuk en boeiend is. Suus kan dat, lust scheppen in haar bestaan. Maar ze heeft ook een mooi leven. Een fijne plek, goed te eten, mensen die van haar houden en die zij adoreert. Wat wil een hond nog meer.
Suus logeerde bij ons toen ik van Anita, een kennis die als vrijwilligster in een dierenasiel op Rhodos werkte, een mail kreeg met het verhaal van Jit. Jit is een leuke, lieve hond, ook met beaglebloed, ook hij houdt veel van mensen. Merkwaardig, want hij heeft waarschijnlijk niet altijd leuke ervaringen met mensen gehad. Jit woonde op Rhodos. Hij had geen thuis. Leeft Suus in ons land in een voor haar paradijselijke omgeving, Rhodos is voor veel honden, en ook voor veel katten een hel. Huisdieren worden gemakkelijk gedumpt, puppies letterlijk weggegooid, honden aan hekken vastgebonden. Katten scheuren op zoek naar voedsel vuilniszakken open, raken daarbij gewond door weggegooide scherpe voorwerpen. Het gebeurt ook regelmatig dat katten worden overreden en tijden op de weg blijven liggen, dood of misschien zelfs nog levend. Honden worden weggejaagd, getreiterd, hebben honger, worden ook overreden, vechten om hun plaats in de roedel of om voedsel. Zie als straathond maar eens voedsel te vinden als je overal wordt weggejaagd. En dan is er nog de kans vergiftigd te worden. Want voor het toeristenseizoen weer begint, strooien veel bewoners gif. Uit angst dat toeristen wegblijven door het hoge aantal zwerfhonden. Naar mijn mening zou men juist moeten wegblijven van een eiland waar zo respectloos en achteloos met dieren wordt omgegaan. Gelukkig zijn niet alle mensen op Rhodos slecht voor zwerfdieren. Een van de bewoners ving Jit op, toen hij op een dag voor haar deur stond. Hij kon echter niet bij haar blijven en op een gegeven moment moest hij naar het asiel. Dat werd niks. Jit kon wel met de andere honden overweg maar hij wilde bij mensen zijn en wist uit de ren te ontsnappen. Toen werd hij in de kennel gezet maar daar probeerde hij over de hekken te klimmen, op zoek naar menselijk contact.
Uiteindelijk wisten ze in het asiel niets anders te doen dan hem maar los te laten in de hoop dat hij zich zou redden in de buitenwereld. Dat ging een tijdje goed, maar hij vermagerde snel, al gaf een van de vrijwilligsters van het asiel hem regelmatig voer. Maar Jit wilde liever een knuffel. Zijn behoefte aan affectie was groter dan zijn behoefte aan eten. Op een gegeven moment kwam het bericht dat Jit gesignaleerd was bij een snelweg, dat hij mank liep en dat hij bloedde. Met wat moeite werd hij gevangen, en van de vrolijke hond van eerder was niets meer over, hij was gewond, had beetwonden van andere honden, en hij was erg angstig. Hij mocht tijdelijk terugkomen bij de mevrouw die hem eerder had opgevangen maar daar kon hij absoluut niet blijven.
En toen kreeg ik een oproep in mijn mailbox, met het verhaal van Jit en de vraag wie dit lieve dier een warm mandje kon bieden. Dus als ik Suus uitliet vroeg ik aan iedereen die haar aaide of ze niet een lieve hond van Rhodos wilden. En de mail met het verhaal van Jit stuurde ik door naar anderen, misschien kenden zij iemand die belangstelling had? Een van mijn vriendinnen, Janneke, ging meezoeken naar een aardig baasje voor Jit. Een paar keer dachten we dat ze iemand had gevonden maar die mensen haakten toch weer af. Jit’s tijd begon te dringen, hij kon niet bij zijn verzorgster blijven, zou waarschijnlijk de straat weer op moeten en met het toeristenseizoen in aantocht waren zijn kansen op overleven zoveel kleiner geworden. Ik lag er wel eens wakker van en ook Janneke kon bijna niet slapen van het idee dat dit diertje weer de straat op zou moeten. Een paar dagen voordat Jit zijn kosthuis moest verlaten, mailde Janneke: zij en haar echtgenoot Roel hadden besloten dat Jit bij hen kwam wonen. En zo gebeurde het. Anita haalde hem op, samen met nog een ander hondje dat een nieuw thuis nodig heeft.
Er zijn nog veel meer honden in het asiel op Rhodos. Niet elke hond is geschikt voor adoptie maar de honden die geplaatst kunnen worden staan op een website. Er zijn foto’s en er staat informatie over de honden op de site:www.sos-strays.nl. Men zoekt niet alleen adoptieadressen maar ook tijdelijke opvangadressen, want hoe eerder de honden uit het asiel zijn hoe beter.
Toen Suus bij ons logeerde leerde ik hoe blij een hond kan zijn. De enthousiaste begroetingen, de vreugde van een weerzien. Ook de wandelingen met Suus waren leuk. Ik ontmoette in die paar weken aardige mensen met lieve honden. Suus had al een goede start bij haar geboorte, en ze heeft een goed leven. Jit’s verhaal op Rhodos was treurig maar kreeg gelukkig een happy end dankzij Roel en Janneke. Er zijn meer mensen die de honden van Rhodos een goed tehuis willen bieden, maar helaas nog niet genoeg. Dus mocht u van plan zijn een hond aan te schaffen, kijkt u dan alstublieft eens op de site van Sos-strays. U zult daar lieve honden vinden, net zo lief en leuk als Jit. Hondjes die het waard zijn om een blij leven te krijgen, en die, volgens de schrijver Luc Delafotrie hun baasjes kunnen leren hoe lust te scheppen in het bestaan.
 

Design and implementation by Focusys