Wat zou het mooi zijn…
Maandag 23 December 2013 Ooit nam ik deel aan een discussiegroep en we spraken met elkaar over het leven. We hoorden ondermeer iets wat we al wisten: dat iedereen in zijn of haar leven met narigheid te maken krijgt. En dat de een meer op zijn bordje krijgt dan de ander.
Toen een van de groepsleden zei dat het voor hem altijd een troost was om te weten dat ook slechte tijden voorbij gaan, knikten we instemmend. Want ook dat was ons bekend. "All has a beginning, all has an end," schreef een voormalige correspondentievriend altijd. En een andere correspondentievriend schreef in slechte tijden vaak: "But it's in the valleys I grow." Hij had de ervaring dat tegenslag ons kan laten groeien, sterker maken.
De gesprekleidster liet een tekening zien en vroeg wat we zagen. Dat was niet eenvoudig. Want ik zag een tekening van een mislukte eend. Een ander vond dat het een rare theepot was. Weer iemand anders maakte er een mij onbekend dier van, en er waren ook groepsleden die dachten dat het om abstracte kunst ging. We konden er niets gemeenschappelijks van maken. De gespreksleidster legde uit dat dát juist de bedoeling van de tekening was. We zagen allemaal iets anders omdat we allemaal verschillend zijn. Zoals we ook in het dagelijkse leven verschillen van inzicht hebben. We kijken met onze eigen blik naar dezelfde situatie en kunnen allemaal iets anders zien. En meestal denkt iedereen dat zijn of haar kijk op de zaak de juiste is. Men wil gelijk hebben maar door die verschillen, door niet naar elkaar te luisteren en altijd gelijk willen hebben, ontstaan meningsverschillen en conflicten. Zo lang de mensheid bestaat is dat al zo en eigenlijk is het een groot wonder dat er zoveel mensen rondlopen. Want waar mensen zijn, is gedonder en gedoe en dat kan zo uit de hand lopen dat moord, doodslag, oorlog en uitroeiing van hele volksstammen er op volgen.
Over dat soort zaken én over de merkwaardige tekening spraken we dus op de discussiebijeenkomst. In pais en vree. Het was helemaal niet moeilijk om elkaars verschillende inzichten te accepteren. We aanvaardden wat anderen in die vreemde tekening zagen. Wilde ik er een mislukte eend in zien? Dat mocht. Zag een ander er een rare theepot in? No problem. Hielden weer anderen het op een onbekend dier of een wazig kunstwerk? Be our guest. We drongen onze zienswijzen niet aan elkaar op en respecteerden ieders mening. En niet alleen bij een merkwaardige tekening, maar ook als het om levensvraagstukken ging. Men was moeiteloos beleefd en aardig, wat bijzonder was in een groep met mensen die nogal van elkaar verschilden. Wellicht zou er minder saamhorigheid zijn als de groepsleden elkaar elders hadden ontmoet en niet tijdens een rustige bijeenkomst met een kundige gespreksleidster. Maar het was zoals het was. Dit waren mensen met belangstelling voor elkaar. Een vreedzaam groepje mensen zonder de neiging meningen, normen en waarden van anders denkenden onderuit te halen. En het belangrijkste dat ik tijdens die discussies heb geleerd is dat ik kan geloven in de goedheid van mensen. Nee, niet in het goede van de mensheid zelf. Geschiedenis en heden hebben tot nu toe geen bewijs geleverd dat de mensheid deugt, integendeel. Maar ik geloof wél in het goede in het individu, dat wel.
Een nieuw jaar is in aantocht met nieuwe kansen en mogelijkheden. Wat zou het mooi zijn als we aan het eind van 2014 tegen elkaar konden zeggen dat we een goed jaar hebben gehad. Dat we op allerlei gebieden creatief zijn geweest en energiek. Dat we respectvol met elkaar zijn omgegaan, net zoals de leden van de discussiegroep destijds. Dat we elkaar in elkaars waarde laten, ondanks verschillen van inzicht, religie en normen. Wat zou het mooi zijn als dat kon.
Ik wens u allen een goed, gezond en vredelievend 2014.