Volgende keer meer
Vrijdag 25 Januari 2019 Het was niet dat er geen onderwerpen waren om over te schrijven.,integendeel. Er was zoveel te vertellen maar ik kwam er maar niet aan toe om alles op te schrijven en op mijn blog te plaatsen. Het was geen schrijfdip, want schrijven deed ik: de deadlines lagen bij wijze van spreken constant in mijn nek te hijgen.Het was ook geen writersblock, want ik wist waar ik over wilde schrijven. Onder meer over de containers in de Waddenzee en de daar uitstromende milieuschade. En over het klimaat en wat er allemaal moet gebeuren om de CO2 uitstoot te verlagen. Terwijl men ondertussen bezig is met plannen om bij Lelystad een nieuw vliegveld laten herrijzen. Want goedkope vliegvakanties zijn voor velen blijkbaar belangrijker zijn dan die CO2 uitstoot. Terwijl toch bekend is dat vliegtuigen de grootste CO2 vervuilers zijn. Hoe valt dit beleid en al die 'just for fun' vliegreizen uit te leggen aan de komende generaties?
Ik wilde ook schrijven over onze kat Floor. We moesten haar laten inslapen, omdat haar verwarring en onrust teveel voor haar werd. Want wat we ook aan supplementen en medicatie probeerden: dementie is niet te stoppen, ook niet bij katten. In november moesten we haar dus loslaten. Dat was,volgens de dierenarts, een juist besluit na al die maanden tobben en twijfelen.
Nu is het bijna februari, en is alles weer anders.
Jimmy kwam in ons leven. Jimmy was een asielkat die een akelige tijd achter de rug had en het nu bij ons best naar zijn zin lijkt te hebben.
Jimmy kan onze Floor nooit vervangen, maar hij helpt wel bij het verwerken van het gemis van Floor.
Zo gaat de tijd voorbij. Ik heb het druk met allerlei dingen: vrijwilligerswerk, het schrijven van columns en brieven. Ook moest ik iets regelen met de gemeente. En vlak voor mijn zesenzestigste verjaardag kon ik in verband met een naamswijziging mijn nieuwe paspoort ophalen.
Ik wilde dus schrijven over de containers in de zee, de milieuschade, over vliegreizen en CO2. En ik wilde over de katten vertellen, en ook over muziek. Want zoals Albert Schweitzer ooit zei: “Er bestaan maar twee manieren om te ontsnappen uit de triestheid van het bestaan: muziek en katten.”
Dat ik niet eerder een nieuw stukje op mijn blog plaatste lag dus niet aan een writer's block, en nee, ik had ook geen schrijfdip. Ik had het alleen een beetje druk met andere zaken en zal een volgende keer de bovenstaande onderwerpen meer aandacht schenken
En, o ja, de nieuwe naam. Een bijzonder verhaal, maar nog niet helemaal afgerond, dus ook daarover een volgende keer meer.