De lessen van de lidcactus
Donderdag 21 November 2019 Hij was op al jaren sterven na dood, onze lidcactus. Waarom ik het plantje niet in de groenbak kieperde wist ik eigenlijk niet. Hij stond daar maar zielig te zijn in de vensterbank.
Hij zag er niet uit. Eén keer, toen hij pas bij ons was, had hij prachtig gebloeid. Maar dat was al zo lang geleden dat ik het me nauwelijks kon herinneren. Eerlijk is eerlijk, het arme plantje kreeg van mij ook niet veel aandacht. Ik ben namelijk niet in het bezit van groene vingers. Soms gaf ik een scheutje water met daarbij de opmerking: “Wat ben jíj lelijk, zeg.” Vriendinnen met verstand van zaken hadden me verteld dat lidcactussen niet veel zorg nodig hebben. “Je moet ze eigenlijk verwaarlozen,” zeiden ze. “Als ze bloeien, dan één keer per week wat water geven. En als ie is uitgebloeid af en toe een scheutje water en er verder niet naar omkijken, daar gedijt hij op.” Een einzelgänger dus, de lidcactus. En dat, terwijl algemeen bekend is dat alles wat aandacht krijgt groeit. Of dat nu om positieve of om negatieve zaken gaat. Maar ik volgde de raad van de kenners op, schonk wel af en toe water maar verder geen aandacht aan de lidcactus. Na die ene keer bleef de bloei dus uit. Jaren verstreken. Het plantje werd ouder en ouder, was lelijk en futloos. Meermalen pakte ik het op om het in de groenbak te gooien. Maar toch zette ik het toch elke keer weer terug in de vensterbank. Want al bloeide de lidcactus niet, zag hij er onooglijk uit, en leek hij op sterven na dood, hij leefde!
En toen, twee jaar geleden, gebeurde er iets. De lidcactus had opeens knoppen. Niet lang daarna stond hij in volle glorie met zijn bloemetjes te pronken. Toen die weelde voorbij was veranderde hij weer in het futloze plantje. Maar vorig jaar kwamen er opnieuw knopjes en bloemetjes. En ook dit jaar bloeit hij weer. Nu samen met een jong soortgenootje. Ze staan gezellig samen in de vensterbank. De leeftijd is het oudje aan te zien, vooral in vergelijking met het jonkie. Maar ik heb inmiddels geleerd dat een hoge leeftijd geen belemmering hoeft te zijn voor groei en bloei. En ik leerde ook dat tijd en geduld veel in orde kan maken. De lessen van de lidcactus die zegevierend bloeit. En daarmee ook bewijst hoe ijzersterk de natuur kan zijn.
