Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Een nieuw jaar | Home | Virus »

Kanjerplantje

Groei en bloei Zondag 19 Januari 2020 Een paar maanden geleden schreef ik op dit blog over mijn oude lidcactus. Jarenlang had het plantje niet gebloeid, en meermalen had ik op het punt te staan afscheid te nemen. Toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om de lidcactus in de groencontainer te gooien.

Want al groeide en bloeide het niet, al zag het er niet uit, het leefde. En toen, een paar jaar geleden, voltrok zich een klein wonder. Er verschenen knopjes, en niet lang daar stond de lidcactus weer in bloei. Het jaar daarop was het opnieuw raak. Het is geen schoonheid, deze lidcactus. Met een bloeiwedstrijd zou mijn plantje zeker niet tot de winnaars behoren. Maar voor mij zou het nummer één zijn, dit kanjerplantje dat tegen de klippen op in bloei stond.
Een paar maanden geleden schreef ik dus over mijn oude lidcactus en ook over haar jonger soortgenootje dat ik net had aangeschaft. Mijn lidcactussen bloeiden beide, maar de bloei was helaas van korte duur. Het leek alsof de plantjes dat zelf ook jammer vonden. Want het nieuwe jaar was nog maar net begonnen toen ik opnieuw knopjes in beide plantjes ontdekte. Twee keer bloei. Opnieuw een klein wonder. En de reden van deze extra bloei? Geen idee. Misschien omdat ze nu op mijn werkkamer staan en dat wel gezellig vinden? Misschien omdat ik vaak naar klassieke muziek luister en ze op muziek goed gedijen? Je hoort daar weleens over. Dat bomen en planten van muziek houden. Maar een van mijn schoondochters zei: “Muziek en bloei? Wat een onzin. In de natuur krijgen planten en bloemen ook geen muziek te horen, en daar wordt ook gegroeid en gebloeid.” Ze heeft een punt. In de bossen, op de velden en op de grote stille heide is doorgaans geen muziek te horen. Maar wel het gezang van vogels, het ruisen van de wind in de bladeren, het gesjirp van krekels. Het zal vast geen verschil maken wat groei en bloei betreft, maar toch... De mooiste composities zijn te horen in de muziek van de natuur. En als wij ons zo goed kunnen voelen door muziek, zou dat dan ook kunnen gelden voor bomen en planten?

Intussen doen mijn plantjes hun best om er weer iets moois van te maken. Het oudje heeft al een bloem, het kleintje is nog niet zo ver. En ik wacht rustig af of er nog meer knopjes zullen opengaan. Ik ben benieuwd. En zal ik voor de zekerheid toch ook maar iets van Bach of Mozart laten horen? Of zouden ze Engelse of Italiaanse Barok prefereren? Of Telemann misschien?


 

Design and implementation by Focusys