Berdien en Berdien (2)
Zaterdag 04 Juli 2020 Het is alweer een poosje geleden dat ik een stukje voor mijn blog schreef, en intussen is er veel gebeurd. De vorige column,‘Berdien en Berdien’, zou ook verschijnen in de Libelle, en Berdien Ineke en ik mochten het vóór de plaatsing lezen.Als we niet tevreden waren moesten we dat doorgeven, dan kon er nog geregeld worden dat de publicatie niet zou doorgaan. Berdien Ineke en ik waren inderdaad niet echt enthousiast over het stukje. Want het was door de Libelleredactie zó ingekort, dat, zoals Berdien Ineke het verwoordde, “de emoties niet naar buiten kwamen.“ Ze vond het veel te zakelijk. Toch besloten we die 'variatie op mijn column' door te laten gaan. Omdat er misschien een lezer(es) zou zijn die ook graag haar of zijn naam wil veranderen, maar niet weet dat die mogelijkheid er is. Vooral daarom stemden we dus met publicatie in, en dat bleek achteraf een juist besluit te zijn. Want er kwam inderdaad een reactie van iemand die wilde weten hoe dat ging, een naamsverandering. En wellicht zijn er meer mensen geweest die op internet gingen zoeken hoe een verandering van naam in zijn werk gaat.
Het stukje verscheen in Libelle nummer 15, begin april dus. En op 5 mei is Berdien Ineke rustig ingeslapen.
Ze is er niet meer, Berdien Ineke. En wat ze achterliet zijn de ontelbare kostbare herinneringen, die iedereen die haar heeft gekend zal blijven koesteren.
“Ze zijn ons maar geleend
de vele, mooie, lieve dingen.
Maar ons onvervreemdbaar eigendom
zijn de herinneringen.”
(Dichter onbekend)
