Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Het fijnste moment en… | Home | Van domme pech en vee… »

Van domme pech en veel geluk (1)

Zondag 11 Oktober 2020 Dit verhaal over pech en geluk begint als volgt: ik zit gezellig in de kamer, in gesprek met mijn echtgenoot. Maar hij verstaat mij niet.

Hij zegt dat ik vreemd praat, aan het brabbelen ben. Ik begrijp dat niet. Wat is er mis met mijn spraak? Maar dan zie ik de schrik in zijn ogen. Omdat het helemáál niet goed gaat. En ineens is er een ambulance die me naar het ziekenhuis rijdt, waar een medisch team al klaar staat. Er wordt van alles gedaan wat ik niet begrijp. Niets dringt goed tot me door. Er worden CT scans gemaakt, dat merk ik wel. En ik krijg een grote dosis bloedverdunners, dat merk ik weer niet. De bloedverdunners doen snel hun werk, ik kan weer wat beter praten en dat valt me ook zelf op. Er is, zo begrijp ik na een poosje, ergens in mijn hoofd een stolseltje met de bloedstroom meegelift. Een klein klontje dat besloot om zich te settelen in het taal- en spraakgebied van mijn brein. Gelukkig zorgden de bloedverdunners ervoor dat het klontje oploste en mijn spraak weer terug kwam. Als ik na een poosje naar de zaal wordt gereden, ontstaat er door die bloedverdunners nog een enorme bloeding in de neus, waardoor de Eerste Hulp arts nog een noodingreep moet doen.
De volgende dag komt de zaalarts nog eens uitleggen wat een herseninfarct precies inhoudt, en wat er is gebeurd. De oorzaak van het infarct is niet bekend, zegt hij. Het kan door hartritmestoornissen komen, of door mijn iets te hoge bloeddruk of cholesterolwaarde. Maar het kan ook domme pech zijn. De KNO arts, die aan het eind van de middag mijn neus weer tiptop in orde maakt, vindt dat ik geluk heb gehad. Ik ben er immers goed doorheen gekomen. “En een mens mag ook wel eens geluk hebben,” vindt hij. En geluk, dat heb ik gehad. gekomen. Dankzij het snelle handelen van mijn echtgenoot die meteen de Dokterswacht belde toen hij merkte dat er iets mis was. En door het deskundig medisch team dat al klaar stond toen ik op de Spoedeisende Hulp arriveerde.
De oorzaak van het herseninfarct is dus niet bekend. Misschien was het inderdaad domme pech, maar voor mij was het uiteindelijk vooral een kwestie van veel geluk. Want ik kan het verhaal zonder haperen navertellen.


 

Design and implementation by Focusys