Dit blog...

Welkom op de website van Dini Commandeur. Als columniste heeft Dini een flink aantal columns voor verschillende bladen geschreven. Daarnaast schrijft Dini af en toe korte verhalen. Deze columns en verhalen zijn op deze website beschikbaar voor iedereen. Periodiek worden hier ook de nieuwste columns en verhalen gepubliceerd.

Archieven

01 Jan - 31 Dec 2023
01 Jan - 31 Dec 2022
01 Jan - 31 Dec 2021
01 Jan - 31 Dec 2020
01 Jan - 31 Dec 2019
01 Jan - 31 Dec 2018
01 Jan - 31 Dec 2017
01 Jan - 31 Dec 2016
01 Jan - 31 Dec 2015
01 Jan - 31 Dec 2014
01 Jan - 31 Dec 2013
01 Jan - 31 Dec 2012
01 Jan - 31 Dec 2011
01 Jan - 31 Dec 2010
01 Jan - 31 Dec 2009
01 Jan - 31 Dec 2008
01 Jan - 31 Dec 2007
01 Jan - 31 Dec 2006
01 Jan - 31 Dec 2005
01 Jan - 31 Dec 2004
01 Jan - 31 Dec 2003
01 Jan - 31 Dec 2002
01 Jan - 31 Dec 2001
01 Jan - 31 Dec 2000
01 Jan - 31 Dec 1999
01 Jan - 31 Dec 1998
01 Jan - 31 Dec 1997
01 Jan - 31 Dec 1996
01 Jan - 31 Dec 1995
01 Jan - 31 Dec 1994
01 Jan - 31 Dec 1993
01 Jan - 31 Dec 1991
01 Jan - 31 Dec 1990
01 Jan - 31 Dec 20
01 Jan - 31 Dec 08
01 Jan - 31 Dec 00

E-mail

Mail

Links

dini's site in english
dini's site in dutch
Veel meer columns
en nog meer columns
Leeskring
B9-Literatuur
Schrijverspunt

Zoek!

Overig

Powered by Pivot - 1.40.7: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 

« Van domme pech en vee… | Home | Van domme pech en vee… »

Van domme pech en veel geluk (2)

Logopedie Zaterdag 24 Oktober 2020 Na de behandeling op Spoedeisende hulp word ik naar de verpleegafdeling gereden, waar verpleegkundigen de zorg overnemen.

Zoals in deel 1 vermeld zijn er eerst nog problemen door een bloedneus, maar uiteindelijk wordt het toch  rustig in de zaal.

De volgende ochtend komt Piet langs, jarig en wel. Hij brengt toiletspulletjes en kleding, en treft meteen de logopediste. Een aardige dame die wat testjes wil doen om te kijken of mijn spraak nog intact is en of er geen verlies van taal is. Ze laat me een soort ‘raad je plaatje’ spelletje doen, en hoewel niet allemaal even duidelijk, zijn de plaatjes voor mij toch herkenbaar. Tot ik bij een zwart-wit gestreept zeepaardje zeker weet dat ik een ‘zebrapaardje’ zie. Maar zebrapaardjes bestaan niet. “U bent moe,” zegt de logopediste. “Ik kom morgen terug, en dan gaan we verder.”

De volgende dag staat ze dus weer bij mijn bed, maar nu niet met een raadspelletje. Ze legt een A-viertje en een pen voor me neer. “Wilt u uw naam even opschrijven?” ‘Dini Commandeur,’ schrijf ik. “Maar Dini is mijn roepnaam. Dít is mijn officiële voornaam.” En ik schrijf: ‘Berdien Francien’. “Er zit een verhaal achter die naam. Wilt u het horen?” Dat wil de logopediste wel. En dan vertel ik het verhaal over de naamsverandering van mij en mijn vriendin Berdien Ineke, zoals beschreven in de columns die in april en in juli op dit blog zijn geplaatst.

Als ik tenslotte zwijg, klapt de logopediste haar schrijfblok dicht, staat op en zegt dat ze hiermee de logopedie afsluit. Ze vindt het een indrukwekkend verhaal, zegt ze. En ik heb meteen bewezen dat ik geen logopedie nodig heb. Want het verhaal van Berdien Ineke en mij heb ik zonder hapering verteld.


 

Design and implementation by Focusys