Nederland, oh Nederland
Donderdag 26 November 2020 Grote schrik. Geen vuurwerk met oud en nieuw. De coronamaatregelen gooien roet in het eten. Want bij oud en nieuw hoort vuurwerk en geknal. En het leukste is de voorpret. Hele volksstammen genieten daarvan.Voorpret kost doorgaans geen door vuurwerk afgeschoten vingers, beschadigde ogen en gehoorschade. Dat gebeurt immers vooral tijdens de jaarwisselingen, als artsen en verpleegkundigen weer overuren draaien. Behalve dit jaar, dus. Tenminste, dat is de bedoeling. Maar of dat zal lukken is de vraag. Want neem de vuurwerkliefhebbers hun passie niet af. Hun pijlen, rotjes, raketten, bommetjes of wat er maar allemaal maar te koop is op dit gebied. En toch mag dat spul dit jaar niet worden verkocht. Daarom zijn veel liefhebbers al weken bezig hun voorraad vuurwerk af te schieten. Ook dat is niet toegestaan, maar diehards zijn nu eenmaal fanatiek.
Wat is dat toch met vuurwerk. Waarom wordt daar toch elk jaar weer een gigantisch bedrag aan uitgegeven? Siervuurwerk is absoluut mooi om te zien, dat zal ik niet ontkennen. Maar vuurwerk kan zoveel schade aanrichten. En er zijn alweer honden en katten in paniek. Een zo’n hondje vluchtte voor het geknal, belandde onder een rijdende auto en overleed. Dieptriest. Wie zijn toch de mensen die bijna verslaafd aan vuurwerk lijken te zijn? Is het in het bezit hebben van veel vuurwerk soms statusverhogend? Zoiets als: ‘Mijn pakket vuurwerk is groter dan dat van jou?” Of is het de herinnering aan de kindertijd? Die ‘goede oude’ tijd waarin een kind eerst met sterretjes bij de voordeur stond. En later met vriendjes op nieuwsjaardag de straten afstruinde op zoek naar niet afgestoken rotjes en dat soort spul. Tot de dag kwam dat de kinderen, (meestal jongens) zelf de leeftijd hadden om bij de fietsenboer hun eerste vuurwerk aankoop te doen. Misschien dat dat leuk-spannende gevoel van toen bij veel vuurwerkliefhebbers een grote rol speelt bij de vuurwerkoverlast van nu.
Maar dit jaar zal het anders zijn. Hoewel er niet op gerekend kan worden dat het ook rustiger zal zijn op straat. Want hoe moeten de vuurwerkliefhebbers nú het nieuwe jaar ingaan? Wat gaan ze doen? Ze gaan vast niet met z’n allen op veilige afstand van elkaar met hun verlichte mobieltjes of met lampionlichtjes zwaaiend ‘Auld Laune Syne’ zingen. Dat zou mooi zijn, maar zal echt niet gebeuren. Het vuur zal ontbreken, letterlijk en figuurlijk. En door het gemis van vuurwerk kan de frustratie oplopen en de vlam in de pan slaan. Dat gebeurt nu immers ook al. Arnhem en Roosendaal zijn daar onder meer de verbijstering wekkende voorbeelden van. Ik ben bang dat er net zoals bij elke jaarwisseling ook nu de SEH’s weer vol zullen stromen. Met patiënten die al dan niet door eigen schuld gewond zijn geraakt, of die teveel drank naar binnen hebben geklokt.
Maar wat er op de drempel naar 2021 ook gaat gebeuren, het zal een gedenkwaardige jaarwisseling zijn. En we kunnen alleen maar hopen dat we in het nieuwe jaar niet met teveel brokken van het oude jaar blijven zitten. Zonder veel vernielingen, zonder veel vuurwerkslachtoffers en vooral, voorál zonder derde coronagolf.
Maar Nederland, oh Nederland, zal dat ons lukken? Ik heb er een hard hoofd in, want we zijn nu eenmaal een eigenzinnig volkje. Maar toch… gedrag is aan te passen en wie weet legt men zich bij de situatie neer. Wonderen bestaan, per slot. En om twaalf uur op nieuwjaarsnacht heffen wij het glas op een goed en gezond 2021. En misschien, heel misschien gaan we daarna toch Auld Laune Syne zingen. Met veilige lichtjes en op afstand, maar uit volle borst:
Should old acquaintance be forget
And never brought to mind? Should old acquaintance be forget
And days of times long past?
Refrein:
For times long past, my dear
For times long past
We’ll take a cup of kindness yet
For times long past.
En daarna zingen we misschien nog een couplet van het beroemde lied van André Hazes:
Samen zijn we sterk
Eendracht maakt machtig
Hoe een klein land groot kan zijn
Is dat niet prachtig