Een bloempje op het strand
Woensdag 04 Augustus 2021 We waren een paar dagen in Zeeland en wat was het heerlijk om weer op het strand en bij de zee te zijn. In de vroege ochtend was een strandwandeling het fijnst. Het was dan nog rustig. Een aantal mensen met honden, een paar stellen, en eenlingen zoals ik.Vrijwel iedere passant groette vriendelijk. In het Nederlands maar vooral in het Duits. Want al was het toeristenseizoen nog niet echt begonnen, er waren al veel van onze Oosterburen in Zeeland. Op ‘mijn’ strand voornamelijk ouderen, en jonge stellen met kleine kinderen. Kindjes in de bolderkar, flesjes en luiers, een kleed om op te zitten of te liggen. Schepjes, emmertjes, eten en drinken in de koeltas. Men was voorbereid op een lange stranddag.
Ik liep verder naar een rustig gedeelte, dichtbij de duinrand. Heerlijk was het hier. Zo rustig, op wat krijsende zeemeeuwen na. En het strand was zo schoon. Nergens plastic afval en er lagen ook geen verfrommelde colablikjes. En er was niemand in mijn nabijheid. Wat een verschil met warme zomerdagen moest dit zijn. Ik zag het voor me: al die mensen bij elkaar in de buurt, op hun eigen stukje strand. Drukte alom met gelach, geroep, soms een huilend kind en blaffende honden.
Maar nu liep ik in mijn eentje door het fijnkorrelig zand. En daar in dat droge zeezand waarop doorgaans niets groeit en bloeit zag ik opeens een kleine bloem. Eén bloempje, dat zachtjes heen en weer bewoog.
Zo’n sterk bloemetje, dat weer en wind had getrotseerd en gewoon ging groeien en bloeien. Het zou daar misschien niet lang blijven, op dat mooie plekje bij de duinen. Een rennende hond kon haar steeltje doen breken. Of misschien spreidde een vader zonder het bloempje op te merken juist op die plek een kleed uit voor zijn gezin. Misschien liet de wind haar knakken. Want ze mocht dan sterk genoeg zijn om daar te bloeien, ze was wél een fragiel bloemetje. Maar ze stond daar dan toch maar, wiegend in de wind. Snel maakte ik enkele foto’s. Zodat ze, ook als ze weer verdwenen is, me toch altijd zal herinneren aan haar bestaan op het mooie strand van Scharendijke.
