Opgeruimd het nieuwe jaar in
Maandag 02 Januari 2023 Afgelopen week, net voor het eind van het oude jaar moest er echt eens opgeruimd worden in mijn werkkamer. Ook mocht de e-mailbox wel eens onder handen worden genomen.Opruimen hoort niet tot mijn talenten, maar een mens wil opgeruimd het nieuwe jaar in, toch? De mailbox legen was eigenlijk de grootste klus, zo bleek al gauw. Er viel veel, heel veel, te wissen. Maar na vervolgens de prullenbak te legen was de klus geklaard, en ging ik aan de slag met social media. Hoewel de meeste van mijn vrienden en connecties op social media deugen, en hun berichten doorgaans leuk, positief en leerzaam zijn waren er een paar contacten waaraan ik in de loop der tijd begon te twijfelen. Sterker nog, ik kwam bij een paar van hen tot de conclusie dat wij nooit echte vrienden zouden kunnen zijn. Onder meer door grote verschillen van inzicht, normen en waarden. Bijvoorbeeld: ik heb echt geen hekel aan discussies op social media, ook niet als men het niet met elkaar eens is. Maar waar ik niet tegen kan is als een discussie ontaardt in gekijf, in grofheid, in beledigingen, en venijn. Als respect voor elkaars mening ontbreekt, als men weigert te accepteren dat niet iedereen dezelfde ideeën of voor mijn part overtuigingen heeft, als die frictie niet is weg te werken, wat dan? Om die reden heb ik een paar mensen ontvolgd. Niet omdat ik zelf met hen in de clinch lag, maar omdat ik hun houding ten opzichte van anderen niet langer kon verdragen. Er bestaat zoiets als fatsoen, ook al ben je het niet met elkaar eens. Vroeger had ik me dan in zo’n discussie gestort. Ten aanval! Te vuur en te zwaard de normen en waarden van een minder mondige connectie verdedigen. Maar soms komt wijsheid tóch met de jaren. En zie, ik ontvolg en laat los.
En op Nieuwsjaardag ging ik de stad in om naar de traditionele Nieuwjaarsduik te kijken, waar de dapperen onder ons met rillende ledematen in de gracht sprongen. Helden zijn dat, stuk voor stuk. Het was mooi om te zien, en het publieksapplaus was verdiend. Weer op weg naar huis schoot Ton mij aan. Ton is een bekende stadgenoot met een vriendelijke glimlach, die naast zijn uitkering wat geld bijeen scharrelt door gedichten te verkopen. Eigen werk. De prijs mocht ik zelf bepalen. Ik gaf hem twee euro en kreeg twee half verkreukelde en getypte velletjes A4 in de handen gedrukt. ‘Gelukkig Nieuwjaar,’ zei Ton. En ik zei ‘Jij ook een goed 2023. En blijf gezond.” Even bewolkten zijn ogen. Toen was er weer die glimlach en zei hij: ‘Dat probeer ik. Echt.’
Was ik nu een aantal jaren jonger geweest, dan had ik die opmerking bij me gehouden en erover gepiekerd. Want ach, gossie, wat was er dan met die man aan de hand? Een gebruiker, dat was duidelijk, maar verder? Zou hij misschien ernstig ziek zijn? Vroeger zou ik me daar dan erg druk om maken. Maar nu kon ik de bezorgdheid loslaten.
Je huis opruimen is belangrijk, maar je hoofd leegmaken ook. En alle problemen die je niet kunt veranderen of die niet jóuw problemen zijn kun je loslaten. Opruimen en loslaten voor een betere manier van leven. En net zoals Ton zijn gezondheid wil proberen goed te houden, ga ik proberen in dit nieuwe jaar zaken die niet goed voor me zijn los te laten. Een mooi voornemen, toch?
Ik wens u allen een goed, gezond en opgeruimd 2023.
