Vakantie(be)stemming
Bancorama 1996 nummer 3 Zaterdag 15 Juni 1996 De vakantie is in aantocht en dus wordt er bij ons thuis diep nagedacht over de vakantiebestemming. Een strandvakantie? Hmm ja, ach, we houden van de zee, maar om nu de hele dag op het strand te liggen... En in een bos kunnen we ook niet te lang vertoeven: de muggen vinden ons bloed zo lekker.Maar we mogen graag door oude steden slenteren. En wandelen in de heuvels vinden we ook prachtig. Stroomt er dan ook nog een mooie rivier door die heuvels, dan is ons geluk compleet. Waar we dit jaar precies naar toe gaan weten we nog niet. We stappen in de auto en rijden naar een heuvel-enriviergebied. Oude steden zijn er gelukkig nog genoeg; we zullen er zeker een paar bezoeken tijdens onze reis. Oude steden bezoeken per touringcar vind ik ook leuk. Want ten eerste is daar het gemak: Je hoeft zelf geen hotels en excursies te regelen en dat scheelt een hoop rompslomp. Dan is er de chauffeur/reisleider. Die zijn niet altijd leuk, maar meestal wel. En ze weten de weg en al hun kennis van de stad en de reisroute krijg je bij de trip geleverd. Samen met een vriendin ben ik verscheidene keren per touringcar op reis geweest. Zo gingen we eens naar Praag. En dat ik nog met zoveel plezier aan die reis terugdenk komt door Jos, onze vriendelijke stressbestendige chauffeur en reisleider. Er ging het nodige mis op de heenweg. Er was veel vertraging door omwegen, files en stortbuien. De reis duurde veel passagiers te lang. De vakantiestemming, eerst volop aanwezig,
was aan het eind van de middag ver te zoeken. Er werd veel gemopperd en gezeurd. Dat leek Jos niet te deren. Hij bleef goedgehumeurd. Om de vakantiestemming weer terug te krijgen vertelde hij interessante verhalen over de steden waar we langs reden (wat Jos vertelde schrijf ik een volgende keer). Die Praagreis werd, ook dankzij de verhalen van Jos, een zeer boeiende reis.
Een paar jaar later ging ik met mijn jongste zoon in de bus naar Kopenhagen, en dat was ook een mooie reis. Het was jammer dat onze chauffeur een nors figuur was, maar we hadden deze keer een echte gids. En die mocht clan een tikje verstrooid en soms wat chaotisch zijn, hij was wel enthousiast en goedgehumeurd. We hadden ook aardige medepassagiers. Velen daarvan kwamen uit de Randstad, die waren rap van tong, en daar kon je mee lachen. Maar dan was er dat groepje dames uit Winschoten. Waarschijnlijk waren ze allen weduwe, en dat was zielig voor ze. Ze waren allemaal op leeftijd.
Ze hadden hun kwaaltjes, dat was soms wat vervelend voor ze, maar er viel mee te leven en te reizen. Maar het vreemde was: ze hadden hun vakantiestemming thuisgelaten! Niks geen potje met vet al op de tafel gezet, niks geen we zijn er bijna maar nog niet helemaal. En oké, in zo'n hopsa heisa tralalastemming waren wij ook nog niet, maar dat chagrijn van de weduwen van Winschoten was niet normaal. Contact met andere passagiers meden ze. Jammer, want zo'n reis is vaak juist zo boeiend door de gezamenlijke belangstelling van jou en je medereizigers voor die stad en dat gebied. Die collectieve interesse kan mooie vriendschappen scheppen tijdens de reis, wat extra glans geeft aan de vakantie. Maar goed, ieder viert vakantie of zijn of haar eigen manier. De dames uit Winschoten kozen voor chagrijn en venijn. En dat terwijl we in zo'n mooie stad verbleven. Met een prachtige omgeving. En het weer was schitterend, de vogeltjes floten, en de zee was blauw. Maar het vermogen om daarvan te genieten leek totaal te ontbreken bij de Winschoter dames.
Toch jammer voor ze, want vakantievieren doe je niet zo vaak. Het is dus zaak om er, op ontspannen wijze, wat van te maken. En aangezien stemmingen voor het grootste deel door jezelf gecreëerd worden, heb je meestal ook je vakantiestemming zelf in de hand. Voor een goede vakantiestemming op de vakantiebestemming gelden dus de volgende regels: Ruzies en boze buien zijn verboden. Voor de rest niet teveel eten, niet teveel alcohol drinken, niet te veel inspannen, maar ook niet teveel luieren. Kortom, doe alles met mate, behalve genieten!
Dini Commandeur.
BANCORAMA nr. 3 -1996
Column